Dushi Curaçao

Na vijf maanden hebben we onze Surinaamse voordeur dichtgetrokken! In de taxi richting Zanderij hebben we onze oude vertrouwde SU-nummertjes meegezongen en gedanst. Eenmaal op Zanderij ging alles verbazingwekkend snel. We vlogen te vroeg weg, en zelfs met tussenstop in Trinidad, waren we te vroeg in Curaçao. Het klimaat is hier een stuk droger en dat merk je meteen aan alles. Het waait behoorlijk, iets wat in Suriname betekende dat het elk moment keihard kon gaan regenen. Eigenlijk is Suriname niet met Curaçao te vergelijken. Curaçao oogt veel rijker en is meer ingespeeld op toeristen. De manier van leven van de mensen is luxer. Logisch is dat alles ook veel duurder is.

Op maandag hebben we de auto opgehaald. Dit gaf wat probleempjes omdat de creditcard niet was geactiveerd en Daphne, Yvette en ik onze pinpas alleen hadden geactiveerd voor Zuid-Amerika. Gelukkig wilde deze beste mevrouw met ons meerijden, zodat we in het appartement even alles konden activeren! Toen de auto eindelijk in ons bezit was, zijn we meteen gaan rondtoeren. Super veel strandjes gezien en bij Westpunt geweest. WAUW! Het water is overal zo mooi blauw. Bij de Grote Knip (natuurstrand) hebben we even gechillt en gezwommen.

Klein Curaçao werd de dag erna bezocht. Allemaal een reispilletje genomen en gaan! De boottocht was wild en vrijwel iedereen was nat geworden, omdat het water er gewoon keihard overheen kwam. Eenmaal daar, was het echt adembenemend. Wit strand, super helder blauw water en geen mensen te bekennen. De hele middag gesnorkeld en enorm veel kunnen zien. Het onderwater leven is misschien wel mooier dan het eiland zelf! Nog even gekeken hoe een schildpad zijn lunch aan het eten was en zelfs bovenkwam op adem te halen. Yvette, Amy en ik hebben er ademloos naar gekeken! Super gaaf.

Gelukkig gingen we van de week ook nog duiken. Dan zouden we het allemaal van nog dichterbij kunnen bekijken. Het voorlichtingsfilmpje werd bekeken, de verklaring dat als-we-zouden-sterven-het-onze-eigen-keuze-was getekend en het pak aangedaan. Nou, lopen met zo’n tank op je rug is nog niet zo 1, 2, 3 gedaan. Eenmaal onder water kreeg ik de druk maar niet van mijn oren af. Toen we ook nog een oefening onder water gingen doen, waarbij je de zuurstofslang uit je mond moet doen en vervolgens weer terug moet pakken, kreeg ik alleen maar water binnen en geen zuurstof. Uit paniek ben ik toen als een malle naar boven gezwommen. Uiteindelijk weer terug naar beneden gegaan, maar de druk werd steeds erger. Door het vele water wat ik binnen had gekregen, was het ademhalen ook niet heel erg fijn meer. Dit in combinatie zorgde ervoor dat ik bij een diepte van vijf meter naar boven ben gegaan. Ik ben verder meegezwommen met de anderen. Ik vond het echt heel gaaf om te doen, maar met mijn oren is het beter (en financieel ook fijner) om het niet meer te doen omdat ik niet dieper kan gaan.

In de middag zijn we naar Shete Boka geweest. Hier komt het water met een bloedgang tegen het land aan. Het zag er echt prachtig uit. Helaas heb ik niet alles kunnen zien, want mijn oren waren goed gevuld met water. De druk ging er niet meer van af, waardoor ik mega misselijk werd. Mijn oor is nog steeds niet open, maar de druk is er wel af.

Vrijdag in alle vroegte naar het Sea Aquarium vertrokken, want Daphne en ik gingen zwemmen met dolfijnen. Ik was een beetje nerveus, want we kregen een waslijst met dingen die we niet mochten doen. Hoe kan ik er van genieten, als ik alleen maar bezig ben met wat niet mag? Eenmaal in het water verdween deze gedachte meteen. Bizar! Dolfijnen zijn eigenlijk heel zacht. Een soort rubber, maar dan zachter. Natuurlijk waren alle trucjes en kunstjes die je met ze kan doen ook leuk, maar het mooiste vond ik om met mijn duikbril onder water te kijken hoe ze “vrij” rond zwommen. Wat een grote en mooie dieren. Ik heb aan het begin getwijfeld of ik het wel moest doen, maar ben echt blij dat ik het gedaan heb!

Ik weet niet hoe het met de economie van Curaçao is gesteld, maar na ons verblijf vast stukken beter. Heerlijk een hele dag geshopt! Geen Chinese winkelketens meer, maar gewoon de Mango. Heel wat kleding/make-up/sieraden en nagellakjes rijker. Achja, gelukkig was ik hier niet vijf maanden. Dan had ik drie extra koffers mee mogen nemen naar Nederland.

In de avond zijn we naar een concert van Glennis Grace, Edsilia Rombley en Berget Lewis geweest. Dit alles werd aan elkaar gepraat door Jörgen Raayman (hierdoor en dankzij tante Es, hebben we Suriname niet hoeven te missen!!). Echt een top avond en jeeeezuuuuus wat kunnen die vrouwen zingen. Maar onderschat ons vier niet, want we hebben vrijwel elk nummer keihard meegezongen!

Vandaag zijn we naar de Blue Room geweest met Captain Goodlife. Je
loopt hier gewoon naar binnen en zegt wat je wil gaan doen en dan ga je. De Blue Room is een rots waar je in kan via het water. Duikbril op, snorkel erbij en zwemmen maar. Best eng om zo een rots in te zwemmen. Het water was heel helder en we konden veel zien. Uiteindelijk buiten de rots nog een uur gesnorkeld. Ik ben fan!

Naderhand uiteten geweest bij Jaanchee’s. Op aanraden van velen heen gegaan. Er is geen menukaart, maar de beste man komt aan je tafel uitleggen wat je kan bestellen. Zoals hij zei: “alles wordt bereid met extra vitamine L”! Het eten was werkelijk heerlijk en zoals hij zei was de vitamine Liefde te proeven. Ik was erg benieuwd naar de leguaan, maar durfde dit niet te bestellen. Gelukkig wilde hij wel een beetje brengen om te proeven. Het smaakt gewoon naar kip, maar hoe stoer klinkt het als je kan zeggen dat je leguaan hebt gegeten?! Het toetje was van het huis en we kregen allemaal een klein souvenirtje mee. Echt een aanrader als je hier ooit bent!

Om af te sluiten, een alledaagse bezigheid die een bijzondere betekenis heeft gekregen: boodschappen halen. We waren bij een Amerikaanse groothandel en vrijwel alle producten waren XXXXXXXL verpakt. WOW, hemels! Helaas toch allemaal net iets te groot voor ons Hollandse meiden. Doorgegaan naar de Albert Heijn. Is het raar? Dat je een supermarkt kan missen? We liepen er rond, alsof alle producten onze dierbaren waren die we al jaren niet hadden gezien. Bij alles werd een “aaaah” of een “ooeeehh” geroepen. Wat fijn dat je gewoon alles kan halen, wat je wil halen!

Nog maar twee dagen op Curaçao. Ongelofelijk raar, dat het grote avontuur waar we maanden naar hebben toegeleefd en in hebben geleefd dan echt voorbij is. Het zal een prachtige herinnering worden, waar we trots op kunnen terugkijken. Nog even genieten van ons vier, want zoals we nu leven zal het niet snel nog eens worden. Er zal voor altijd een bijzondere connectie blijven tussen ons vier, want niemand anders heeft het zo meegemaakt zoals wij dat hebben!

Brasa, bosi en bedankt Amstel, Defnie en Yv van der Hossel G!