Stageweek
Blijf op de hoogte en volg Jamie
24 Februari 2014 | Suriname, Paramaribo
Wauw, wat is deze week enorm snel voorbij gevlogen. Maandagochtend vroeg uit de veren om naar stage te gaan. Samen op de fiets, ons wurmen tussen het belachelijke verkeer. Eenmaal aangekomen op stage mochten we schoonmaakklusjes doen. Gelukkig kwamen om 08:30 drie Nederlandse vrijwilligers. Zij waren speciaal voor ons eerder gekomen om ons op sleeptouw te nemen. Zij hebben ons het reilen en zeilen omtrent Claudia A. laten zien. Yvette en ik zijn de eerste stagiaires en ik kan merken dat ze nog niet precies weten wat het verschil is tussen een vrijwilliger en stagiaire. Wat we al dachten, gebeurde ook: van 08:00-11:30 is er niets te doen, omdat de kinderen op school zijn. We hebben meteen kunnen regelen dat we voortaan om 10:00 beginnen en dan doorgaan tot 17:00. Het ophalen van de vijf kleine kinderen valt ook onder onze taken. Er zijn twee scholen waar kinderen opgehaald moeten worden, maar ik heb er deze week pas één gezien. Deze school heeft een peuterspeelzaal, kleuterschool en lagere school. De peuters en kleuters dragen oranje blouses en de kinderen van de lagere school dragen groen geblokte blouses. Er zijn geen ramen maar gewoon openingen aan de bovenkant. Het gaf mij eerder het gevoel van een gevangenis, dan van een school.
Terug bij Claudia A. worden de kleintjes gewassen. De jongens slapen beneden en hebben een douche die het doet. De meisjes slapen boven en deze douche doet het niet. Hier staat een grote bak waarin we water laten lopen en vervolgens gooien we met een klein emmertje water over de kinderen. Rond 13:00 komen de oudere kinderen thuis. Dan kunnen zij zich allemaal omkleden en wassen. Vervolgens komt het eten op tafel om 13:30. De kok (die zich dan al de hele ochtend keihard in de rondte werkt om het eten af te krijgen voor ruim 40 mensen) dient het eten dan op. Om 14:00 gaat iemand vervolgens keihard schreeuwen dat iedereen aan tafel moet zitten. Wanneer iedereen het gebed gezamenlijk heeft opgezegd, mogen ze eten. Yvette en ik hebben beide nog niet meegegeten, ondanks dat het eten er prima uitziet. Begeleiders zitten bij dit moment ook niet aan tafel met de kinderen, maar ergens anders. Yvette en ik hebben voor onszelf besloten dat we gewoon bij de kinderen gaan zitten. Als iedereen zijn/haar bordje heeft opgeruimd, hebben ze even wat vrije tijd.
Om 15:00 tot 16:00 begint de naschoolse “opvang”. Er komen dan een aantal juffen om te helpen met het huiswerk van de kinderen. Het helpen bij de opvang, vind ik echt super leuk. Alleen de oudere kinderen krijgen dit. Van de week hebben we ook in dat uur de kleine kinderen onder onze hoede gehad. Ik kwam er dus meteen achter dat kleine kinderen totaal niet voor mij zijn weggelegd. Wat een drukte. Ze luisteren niet naar ons en gaan hardhandig om met elkaar en met spullen. Doordat er ook een blind jongetje woont en een kindje van 14 maanden, die beide veel aandacht vragen, vond ik het moeilijk om alles in het gareel te houden.
Maar goed: de overige dagen heb ik dus geholpen bij de opvang en veel gesproken/gespeeld met de oudere kinderen! Wat een beleefde kinderen zijn het, maar je merkt meteen dat ze zo snel volwassen zijn geworden. Ik heb een paar dossiers gelezen en wat een heftige verhalen staan daar in. Van de week heb ik boven bij meiden gezeten, die hun haren aan het vlechten waren. Sowieso onvoorstelbaar dat ze die vlechtjes bij zichzelf maken (en ook zoooo snel?!). Dit was ook het moment waarop ik bijna een stuk van mijn haar kwijt raakte. Één meisje wilde bij mij vlechten en ik liet dit toe. Nadat ze razendsnel begon te vlechten, greep een ouder meisje in. Bleek dat het meisje mijn haar aan het “binden” was. Nadat ze een paar slagen had gedaan, draaide ze de vlecht om en ging ze verder. Zo blijft de vlecht zitten zonder elastiek. Dat is prima voor hun kroeshaar, maar met mijn gladde haar zou het betekenen dat het vlechtje eruit geknipt zou moeten worden. Dat gebeurd dus niet meer, want ik wil mijn lange lokken graag mee terug nemen ;-)! Vervolgens hebben ze ons Surinaamse liedjes geleerd en wat woordjes. Van de week neem ik een schrift mee en gaan ze ons Surinaams leren, maar ook de taal van de Marrons (bevolkingsgroep afkomstig uit Afrika en zij wonen meestal in het binnenland).
Helaas zijn lijfstraffen hier nog normaal. Ik heb deze week al geregeld gezien hoe een kindje werd geslagen. Niet wetende hierop te reageren, heb ik weggekeken. Overal hangen posters: “Een opvoeder SLAAT niet, maar PRAAT.”. Toch jammer dat ze zich hier dan niet aan houden…
Donderdagavond even het weekend ingeluid bij Havana Lounge! Mochten we al bijna niet naar binnen, omdat we slippers aanhadden, is er ook nog salsa dansen tot 01:30. Super om te zien en ik gok dat we lessen gaan nemen, want ik wil meedoen!! Hierna komt er “normale” uitgaansmuziek op en liet een deel van de Surinaamse bevolking zien dat ze mega goed kunnen dansen. Eenmaal buiten moesten we rampzalig lang wachten op onze, betrouwbare, taxi. We werden continu aangesproken door taxi’s die daar voor de deur wachten. We bleven dicht bij de uitgang staan, want die mannen waren behoorlijk eng. Ze vroegen ook zonder schaamte of we rijk zijn. Nadat we antwoordde met “Nee!”, zei hij: “Oh, maar dan hoef je niet bang te zijn!”… Dus…
Vrijdag besloten om een tripje te gaan boeken. We wilden een dagtrip en besloten de jeepsafari te gaan doen. Hierna een hapje gegeten bij ‘de Waag’ (hoe Nederlands klinkt dat). Nadat we er in totaal zo’n vier uur hebben gezeten, konden we gaan. Ik weet dat ik ook traag kan zijn, maar dat Surinaamse tempo is niet uit te staan. Zaterdag waren we dus al vroeg wakker en hebben we de meest waanzinnige natuur gezien tijdens de jeepsafari. De mogelijkheid om termieten te eten, heb ik overgeslagen. Bij een stop konden we zwemmen in zogenaamd “colawater”. Dit water heeft de kleur van cola door bepaalde bladeren die in het water liggen. Je mag niet in dit water plassen, want er zitten bepaalde vieze beestjes in die dan in je plasbuis kruipen. Niet dat ik van plan was in het water te plassen, maar toch fijn om te weten. Alhoewel ik wel zou snappen dat iemand in het water plast, want het toilet was dicht. Daphne, Yvette en ik moesten erg nodig naar het toilet. Gewapend met elk één tissue gingen we de bosjes in en hebben we ons territorium afgebakend midden in de Surinaamse jungle! Ik was wat angstig, want ik had dit dus nog nooit gedaan. Trots ben ik dan ook dat het geheel vlekkeloos is verlopen. Weer een kwaliteit bij mezelf ontdekt dus!
Bij thuiskomst was alleen iedereen weer lekker verbrand. Die vervloekte factor 50 doet niet wat hij moet doen.
Het is hier nu 03:30 Nederlandse tijd, maar nog stikheet. Samen met een koude Chiller, proost ik op deze goede week. Hopelijk komen er nog meer van deze wervelende, razendsnelle weken aan!
Terug bij Claudia A. worden de kleintjes gewassen. De jongens slapen beneden en hebben een douche die het doet. De meisjes slapen boven en deze douche doet het niet. Hier staat een grote bak waarin we water laten lopen en vervolgens gooien we met een klein emmertje water over de kinderen. Rond 13:00 komen de oudere kinderen thuis. Dan kunnen zij zich allemaal omkleden en wassen. Vervolgens komt het eten op tafel om 13:30. De kok (die zich dan al de hele ochtend keihard in de rondte werkt om het eten af te krijgen voor ruim 40 mensen) dient het eten dan op. Om 14:00 gaat iemand vervolgens keihard schreeuwen dat iedereen aan tafel moet zitten. Wanneer iedereen het gebed gezamenlijk heeft opgezegd, mogen ze eten. Yvette en ik hebben beide nog niet meegegeten, ondanks dat het eten er prima uitziet. Begeleiders zitten bij dit moment ook niet aan tafel met de kinderen, maar ergens anders. Yvette en ik hebben voor onszelf besloten dat we gewoon bij de kinderen gaan zitten. Als iedereen zijn/haar bordje heeft opgeruimd, hebben ze even wat vrije tijd.
Om 15:00 tot 16:00 begint de naschoolse “opvang”. Er komen dan een aantal juffen om te helpen met het huiswerk van de kinderen. Het helpen bij de opvang, vind ik echt super leuk. Alleen de oudere kinderen krijgen dit. Van de week hebben we ook in dat uur de kleine kinderen onder onze hoede gehad. Ik kwam er dus meteen achter dat kleine kinderen totaal niet voor mij zijn weggelegd. Wat een drukte. Ze luisteren niet naar ons en gaan hardhandig om met elkaar en met spullen. Doordat er ook een blind jongetje woont en een kindje van 14 maanden, die beide veel aandacht vragen, vond ik het moeilijk om alles in het gareel te houden.
Maar goed: de overige dagen heb ik dus geholpen bij de opvang en veel gesproken/gespeeld met de oudere kinderen! Wat een beleefde kinderen zijn het, maar je merkt meteen dat ze zo snel volwassen zijn geworden. Ik heb een paar dossiers gelezen en wat een heftige verhalen staan daar in. Van de week heb ik boven bij meiden gezeten, die hun haren aan het vlechten waren. Sowieso onvoorstelbaar dat ze die vlechtjes bij zichzelf maken (en ook zoooo snel?!). Dit was ook het moment waarop ik bijna een stuk van mijn haar kwijt raakte. Één meisje wilde bij mij vlechten en ik liet dit toe. Nadat ze razendsnel begon te vlechten, greep een ouder meisje in. Bleek dat het meisje mijn haar aan het “binden” was. Nadat ze een paar slagen had gedaan, draaide ze de vlecht om en ging ze verder. Zo blijft de vlecht zitten zonder elastiek. Dat is prima voor hun kroeshaar, maar met mijn gladde haar zou het betekenen dat het vlechtje eruit geknipt zou moeten worden. Dat gebeurd dus niet meer, want ik wil mijn lange lokken graag mee terug nemen ;-)! Vervolgens hebben ze ons Surinaamse liedjes geleerd en wat woordjes. Van de week neem ik een schrift mee en gaan ze ons Surinaams leren, maar ook de taal van de Marrons (bevolkingsgroep afkomstig uit Afrika en zij wonen meestal in het binnenland).
Helaas zijn lijfstraffen hier nog normaal. Ik heb deze week al geregeld gezien hoe een kindje werd geslagen. Niet wetende hierop te reageren, heb ik weggekeken. Overal hangen posters: “Een opvoeder SLAAT niet, maar PRAAT.”. Toch jammer dat ze zich hier dan niet aan houden…
Donderdagavond even het weekend ingeluid bij Havana Lounge! Mochten we al bijna niet naar binnen, omdat we slippers aanhadden, is er ook nog salsa dansen tot 01:30. Super om te zien en ik gok dat we lessen gaan nemen, want ik wil meedoen!! Hierna komt er “normale” uitgaansmuziek op en liet een deel van de Surinaamse bevolking zien dat ze mega goed kunnen dansen. Eenmaal buiten moesten we rampzalig lang wachten op onze, betrouwbare, taxi. We werden continu aangesproken door taxi’s die daar voor de deur wachten. We bleven dicht bij de uitgang staan, want die mannen waren behoorlijk eng. Ze vroegen ook zonder schaamte of we rijk zijn. Nadat we antwoordde met “Nee!”, zei hij: “Oh, maar dan hoef je niet bang te zijn!”… Dus…
Vrijdag besloten om een tripje te gaan boeken. We wilden een dagtrip en besloten de jeepsafari te gaan doen. Hierna een hapje gegeten bij ‘de Waag’ (hoe Nederlands klinkt dat). Nadat we er in totaal zo’n vier uur hebben gezeten, konden we gaan. Ik weet dat ik ook traag kan zijn, maar dat Surinaamse tempo is niet uit te staan. Zaterdag waren we dus al vroeg wakker en hebben we de meest waanzinnige natuur gezien tijdens de jeepsafari. De mogelijkheid om termieten te eten, heb ik overgeslagen. Bij een stop konden we zwemmen in zogenaamd “colawater”. Dit water heeft de kleur van cola door bepaalde bladeren die in het water liggen. Je mag niet in dit water plassen, want er zitten bepaalde vieze beestjes in die dan in je plasbuis kruipen. Niet dat ik van plan was in het water te plassen, maar toch fijn om te weten. Alhoewel ik wel zou snappen dat iemand in het water plast, want het toilet was dicht. Daphne, Yvette en ik moesten erg nodig naar het toilet. Gewapend met elk één tissue gingen we de bosjes in en hebben we ons territorium afgebakend midden in de Surinaamse jungle! Ik was wat angstig, want ik had dit dus nog nooit gedaan. Trots ben ik dan ook dat het geheel vlekkeloos is verlopen. Weer een kwaliteit bij mezelf ontdekt dus!
Bij thuiskomst was alleen iedereen weer lekker verbrand. Die vervloekte factor 50 doet niet wat hij moet doen.
Het is hier nu 03:30 Nederlandse tijd, maar nog stikheet. Samen met een koude Chiller, proost ik op deze goede week. Hopelijk komen er nog meer van deze wervelende, razendsnelle weken aan!
-
24 Februari 2014 - 08:29
Frans Ter Horst :
Jow James
Weer een mooi verslag makkelijk te lezen je schrijft het mooi , misschien moet je schrijfster worden ,
afijn jullie hebben veel plezier samen en dat is fijn om te lezen dus ga zo door maar pas op met jouw haren .
groetjes daddycool xxx -
24 Februari 2014 - 10:29
Angelika Ter Horst:
Hoi James!
Zoals papa al zegt je schrijft mooie verhalen ik kan ook niet wachten tot ik het zelf allemaal kan komen zien! En er komen vast nog veel meer leuke weken die wij weer graag hier willen lezen.
Groetjes -
24 Februari 2014 - 10:40
Ayla Van Der Horst:
Aah Jaim, super leuk verhaal weer!
Fijne week! X -
24 Februari 2014 - 17:59
Toon Ter Horst:
leuk verhaal,dan kunnen we als je terug komt (mis)gebruiken,leuke tijd verder,en ook groetje van Mariet.
-
24 Februari 2014 - 18:31
Karel:
Weer een bijzonder verhaal James -
24 Februari 2014 - 19:25
Noëlle Ter Horst:
Hey zusje,
Wat heb je weer super leuke dingen gedaan zeg!
Takkewief hahaha!
Ik ben super trots op je dat je dit doet!
xxxx je zus -
06 Maart 2014 - 21:28
Ton En Diny:
erg mooi verhaal ik volg je heel veel groetjes Diny en Ton
pas goed op je zelf -
10 Maart 2014 - 21:08
Lucy:
Ha die Japie!!!!!!
Hier een berichtje van mij, nou,nou je heb heel wat te vertellen over dat apeland.
ja het is daar echt heel anders dan hier ,ik vind het super dat je het volhoud en dat je toch,
er het beste van maakt. nou kun je net als Andre vele verhalen vertellen.
Zo zie je maar hebben jullie toch wat gemeen (peetoom).
Binnenkort komen mama & oma je op zoeken,dat zal een leuk weerzien zijn.
Ik vind dat je prachtig kunt schrijven, mooie verslagen, ongekend talent.
Wij zijn trots op jouw. Lieve schat ik brei er een eind aan.
wij blijven op de hoogte met jouw verslagen,hou je taai en smeer je goed in
wees zuinig op je blanke vel. DIKKE KUS XXXXXXX lucy...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
