De laatste maand gaat in...
Blijf op de hoogte en volg Jamie
09 Juni 2014 | Suriname, Paramaribo
Het wordt een beetje een standaard begin, maar de tijd gaat echt zo snel voorbij. Ik merk dat ik er echt even tijd voor vrij moet maken om een reisverslag te typen. Dus bij deze, de “indrukwekkendste” gebeurtenissen van de afgelopen maand…
Nadat Yvette en ik teleurgesteld waren dat we niet mee konden naar de kerk met Pasen, was het dan eindelijk een keer zover dat we wel mee konden. In ons mooie kloffie richting stage om mee te gaan. Alle kinderen, een aantal zusters, de directrice inclusief wat vriendinnen en wij met zijn tweeën. Eenmaal daar, puilde de kerk (nou ja, huis omgebouwd/gedoopt tot kerk) uit van de mensen. Ik heb me eerlijk gezegd ook nog geen één keer zo erg aangestaard gevoeld, als toen we daar binnenkwamen. Er was nauwelijks plek, dus Yvette en ik mochten op de tweede rij zitten. Later kwamen we erachter dat daar dus de hele belangrijke mensen zitten. Dit waren overigens allemaal Surinamers die in Nederland hadden gewoond of zelfs nog woonde. Jawel, voor ons zat een pater uit Nederland (Utrecht) en hij had de groetjes van Nederland meegenomen zei hij in zijn preek. Jeej, fijn dat Nederland aan ons denkt ;-)! De Nederlandse Surinamers om ons heen waren wel heel fijn, want de dienst werd in Sranan Tongo (Surinaamse taal) gehouden, dus de mensen om ons heen waren druk aan het vertalen!
De elektriciteit deed het niet, dus er was geen airco. Ik kan met woorden niet eens uitleggen hoe het eraan toe ging. Zoveel dansen, zoveel zingen, zoveel intens bidden en dan nog maar te zwijgen over de hoeveelheid zweet die iedereen had. De dienst duurde uiteindelijk vijf uur, maar we hoorden dat het ook nog wel eens langer duurde.
Ook hebben Yvette en ik “geschiedenis geschreven bij Claudia A.”, want we zijn de eerste bakra’s die nachtdiensten hebben meegedraaid! Het plan was om niet te gaan slapen, want er zijn geen bedden. Uiteindelijk mislukte dat en hebben we allebei een beetje slaap mee kunnen pakken. De ochtend was hectisch. De kinderen staan al tussen 04:00-04:30 op… De hele dag erna kunnen bijslapen, want de volgende nacht mochten we weer. Ik vond het zwaar, vanwege het slaaptekort, maar de kinderen vonden het zo leuk dat we er waren! We hadden allebei geen make-up op en dat vonden ze erg raar. Wanneer ik namelijk wel make-up op heb, vragen ze continu waarom ik mijn wimpers zet?! Nu had ik ze niet “gezet” en zeiden ze de hele tijd: “Zuster, u lijkt helemaal niet op uzelf. U bent anders nu!”. Vorige week tijdens de normale diensten, heb ik mijn wimpers maar weer gezet. Vrijwel de eerste opmerking was: “Ja, nu bent u weer uzelf!”. Hehe, schatjes zijn het ook!
De afgelopen tijd hebben we als huis ook een nieuwe hobby! We zijn fanatiek aan het sporten geslagen… En ik moet toegeven: sporten bij 30 graden zonder airco is best pittig. Gelukkig worden we er wel geaccepteerd als blanken, want de sportschool is een luxe hier in Suriname dus kan alleen gepermitteerd worden door “rijke mensen”. De andere hobby was school. Dat was er in het begin even bij ingeschoten, maar dat hebben we afgelopen tijd goedgemaakt. Nog niet alles is af, maar dat komt wel goed.
Er was ook hoog bezoek! De ouders van Amy waren er en Amy en ik hebben twee nachten bij hen in het GuestHouse geslapen. Wauw, luxe bedden, een wasmachine en een warme douche… Hemel op aarde! Met hen, alle huisgenoten en nog twee meisjes die we hebben leren kennen hier zijn we op trip naar Matapica geweest. Hier komen schildpadden aan land om eieren te leggen. De weg erheen was prachtig, mede dankzij het super mooie weer. Bij aankomst leek het even alsof we op een onbewoond eiland zaten. Zover als je keek: je zag er niemand! We hebben twee soepschildpadden (1.00-1.20 meter lang) gespot, waarvan eentje gehandicapt (had maar drie flippers/poten, whatever). Maaaarrrr ook de leatherback is gespot! De grootste soort die er is. Het was een beestje van 750 kilo. De kop was gigantisch, ook de ademhaling was echt bizar om te horen. Al met al ook heel veel gelachen, aangezien er mensen aanwezig waren die nog nooit van het woord “zwoksels” gehoord hadden (Manouk…). Dit resulteerde in complete verhalen, waar “zw” voor geplakt werd. Ik kan je nu zeggen: dat is best zwoeilijk!
Afgelopen weekend zijn we met het huis (minus Marlieke) naar Isadau geweest. Drie uur in de bus naar Atjoni (soort minuscule haven waar je verder moet per korjaal over de Surinamerivier) en daar overgestapt in de korjaal. Richting PingPe kwamen we hier ook langs, alleen zaten we nu maar 40 minuutjes in de korjaal (toen 3,5 uur). Isadau is een vakantie-eiland. Dus we zijn op vakantie gegaan in eigen land. We hebben het marrondorp Jaw-Jaw (spreek uit: jouw-jouw) bezocht, een junglewandeling gemaakt en kaaimannen gespot. Verder vooral veel gechillt en we konden zonnen op wat rotsen in de rivier. Kortom: het was een relaxed weekend, waarin niets moest. Ook wel eens fijn!
In Suriname is het nog 8 juni, dus vandaag ben ik al vier maanden weg. Nog maar vier weken in Suriname voordat we naar Curaçao vliegen. We zijn al druk aan het plannen met alle dingen die we daar nog willen gaan doen… We gaan er 10 dagen heen, maar of dat genoeg zal zijn voor al onze plannen ;-)?! Nu maar eerst snel slapen, morgen begint de drie-na laatste stageweek.
Odi odi!
Nadat Yvette en ik teleurgesteld waren dat we niet mee konden naar de kerk met Pasen, was het dan eindelijk een keer zover dat we wel mee konden. In ons mooie kloffie richting stage om mee te gaan. Alle kinderen, een aantal zusters, de directrice inclusief wat vriendinnen en wij met zijn tweeën. Eenmaal daar, puilde de kerk (nou ja, huis omgebouwd/gedoopt tot kerk) uit van de mensen. Ik heb me eerlijk gezegd ook nog geen één keer zo erg aangestaard gevoeld, als toen we daar binnenkwamen. Er was nauwelijks plek, dus Yvette en ik mochten op de tweede rij zitten. Later kwamen we erachter dat daar dus de hele belangrijke mensen zitten. Dit waren overigens allemaal Surinamers die in Nederland hadden gewoond of zelfs nog woonde. Jawel, voor ons zat een pater uit Nederland (Utrecht) en hij had de groetjes van Nederland meegenomen zei hij in zijn preek. Jeej, fijn dat Nederland aan ons denkt ;-)! De Nederlandse Surinamers om ons heen waren wel heel fijn, want de dienst werd in Sranan Tongo (Surinaamse taal) gehouden, dus de mensen om ons heen waren druk aan het vertalen!
De elektriciteit deed het niet, dus er was geen airco. Ik kan met woorden niet eens uitleggen hoe het eraan toe ging. Zoveel dansen, zoveel zingen, zoveel intens bidden en dan nog maar te zwijgen over de hoeveelheid zweet die iedereen had. De dienst duurde uiteindelijk vijf uur, maar we hoorden dat het ook nog wel eens langer duurde.
Ook hebben Yvette en ik “geschiedenis geschreven bij Claudia A.”, want we zijn de eerste bakra’s die nachtdiensten hebben meegedraaid! Het plan was om niet te gaan slapen, want er zijn geen bedden. Uiteindelijk mislukte dat en hebben we allebei een beetje slaap mee kunnen pakken. De ochtend was hectisch. De kinderen staan al tussen 04:00-04:30 op… De hele dag erna kunnen bijslapen, want de volgende nacht mochten we weer. Ik vond het zwaar, vanwege het slaaptekort, maar de kinderen vonden het zo leuk dat we er waren! We hadden allebei geen make-up op en dat vonden ze erg raar. Wanneer ik namelijk wel make-up op heb, vragen ze continu waarom ik mijn wimpers zet?! Nu had ik ze niet “gezet” en zeiden ze de hele tijd: “Zuster, u lijkt helemaal niet op uzelf. U bent anders nu!”. Vorige week tijdens de normale diensten, heb ik mijn wimpers maar weer gezet. Vrijwel de eerste opmerking was: “Ja, nu bent u weer uzelf!”. Hehe, schatjes zijn het ook!
De afgelopen tijd hebben we als huis ook een nieuwe hobby! We zijn fanatiek aan het sporten geslagen… En ik moet toegeven: sporten bij 30 graden zonder airco is best pittig. Gelukkig worden we er wel geaccepteerd als blanken, want de sportschool is een luxe hier in Suriname dus kan alleen gepermitteerd worden door “rijke mensen”. De andere hobby was school. Dat was er in het begin even bij ingeschoten, maar dat hebben we afgelopen tijd goedgemaakt. Nog niet alles is af, maar dat komt wel goed.
Er was ook hoog bezoek! De ouders van Amy waren er en Amy en ik hebben twee nachten bij hen in het GuestHouse geslapen. Wauw, luxe bedden, een wasmachine en een warme douche… Hemel op aarde! Met hen, alle huisgenoten en nog twee meisjes die we hebben leren kennen hier zijn we op trip naar Matapica geweest. Hier komen schildpadden aan land om eieren te leggen. De weg erheen was prachtig, mede dankzij het super mooie weer. Bij aankomst leek het even alsof we op een onbewoond eiland zaten. Zover als je keek: je zag er niemand! We hebben twee soepschildpadden (1.00-1.20 meter lang) gespot, waarvan eentje gehandicapt (had maar drie flippers/poten, whatever). Maaaarrrr ook de leatherback is gespot! De grootste soort die er is. Het was een beestje van 750 kilo. De kop was gigantisch, ook de ademhaling was echt bizar om te horen. Al met al ook heel veel gelachen, aangezien er mensen aanwezig waren die nog nooit van het woord “zwoksels” gehoord hadden (Manouk…). Dit resulteerde in complete verhalen, waar “zw” voor geplakt werd. Ik kan je nu zeggen: dat is best zwoeilijk!
Afgelopen weekend zijn we met het huis (minus Marlieke) naar Isadau geweest. Drie uur in de bus naar Atjoni (soort minuscule haven waar je verder moet per korjaal over de Surinamerivier) en daar overgestapt in de korjaal. Richting PingPe kwamen we hier ook langs, alleen zaten we nu maar 40 minuutjes in de korjaal (toen 3,5 uur). Isadau is een vakantie-eiland. Dus we zijn op vakantie gegaan in eigen land. We hebben het marrondorp Jaw-Jaw (spreek uit: jouw-jouw) bezocht, een junglewandeling gemaakt en kaaimannen gespot. Verder vooral veel gechillt en we konden zonnen op wat rotsen in de rivier. Kortom: het was een relaxed weekend, waarin niets moest. Ook wel eens fijn!
In Suriname is het nog 8 juni, dus vandaag ben ik al vier maanden weg. Nog maar vier weken in Suriname voordat we naar Curaçao vliegen. We zijn al druk aan het plannen met alle dingen die we daar nog willen gaan doen… We gaan er 10 dagen heen, maar of dat genoeg zal zijn voor al onze plannen ;-)?! Nu maar eerst snel slapen, morgen begint de drie-na laatste stageweek.
Odi odi!
-
09 Juni 2014 - 08:05
Frans:
Jow James
Zo te lezen heb je nog wel een half jaar nodig zwoe zwaar zwiet !!!!
Alle gekheid op een stokje geniet er nog maar even van en dan
wordt het tijd om weer naar huis te komen .
Mis je toch wel een beetje .
Geniet ze nog en tot gauw .
Zwoetjes
XX Daddycool -
09 Juni 2014 - 08:10
Monique:
Hoi hoi James,
Leuk om te lezen wat je weer meegemaakt hebt. Je schrijft het heel goed, ik zie je zo zitte in die kerk! 5 uur !!!!! Jezus wat lang.
Groetjes van ons hier
Monique -
09 Juni 2014 - 14:14
Angelika:
Hoi Jamie.
Weer een leuk verhaal wij hebben vanmorgen al vreselijk gelachen om alle woorden met een zw ervoor!!!
Maar ik moest stoppen van je vader (Zwans)! Vond hij niet leuk, ik wel ;-).
Jammer dat ze hier niet zulke kerkdiensten hebben lijkt me leuk dansen en zingen.
Wij zijn ook blij dat we weer kunnen aftellen en je hoeft je geen zorgen te maken, wij staan echt wel op tijd op Schiphol( zo niet te vroeg).
Dus nu nog maar lekker genieten van Brownsberg en Curacao, lekker met de dolfijnen zwemmen en tot rust komen. Alhoe wel als ik hoor wat je allemaal wilt gaan doen, kom je moe terug haha
Nou de zwoetjes van Zwans en Zwangelika! Haha!
-
09 Juni 2014 - 22:30
Jones:
Ik moet lachen om het berichtje van daddycoool
jow :-p -
10 Juni 2014 - 20:21
Noëlle Ter Horst:
Zwussieeeee,
Ik tel af tot je er weer bent en ik zeg dan een zwussenavondje of dagje! Ook ik zal op Schiphol staan en zeker op tijd! :)
Heel veel plezier nog daar en tot gauw!
Xxxx -
16 Juni 2014 - 22:18
Kim Verheij:
Hey James,
Wat een belevenis en ervaring pik je daar op. Echt super om te lezen.
Kijk nog steeds goed uit daar hoor!
De laatste weekjes breken aan en dan weer naar het oude vertouwde Bargh!!
Ik zal de pastoor vast inlichten dat je de dienst in 's-Heerenberg ook zo wilt hebben! Stroomt de kerk misschien weer vol! Wil ik ook wel meemaken hahaha...
suc6 nog!!!!
Doeg -
24 Juni 2014 - 16:00
Lucy:
Hallo Japie.
Bedankt voor je leuke reactie het is vandaag met de post mee gekomen.
Ja nou heeft het lang genoeg geduurd, en kom maar gauw naar,sheerenbargio!!!!!!!!
Dat zal wel weer even wennen zijn, we hebben een afscheids feestje gehad,
krijgen we nu ook een welkomst feestje??????
O,ja dat hebben pa&ma natuurlijk bij hun feestje mee gerekend.
Maar wat is het achteraf toch maar weer snel gegaan.
Ik heb verder niet zo veel te melden, het is hier rustig, niks spannends.
Daphne& ollie& noortje, en Rick & Susan zijn op vakantie.
Jamie tot ziens op19 Jullie zien we elkaar.....
Groeten en xxxxxxxxxx van Andre` & lucy.. -
29 Juni 2014 - 23:30
Hallo Jamie :
Het was een mooi verslag je beleef heel veel ik heb er van genoten
Groetjes
Diny en Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
